ساخت و اعتباریابی ابزارِ سنجش میزان استفاده از مهارت زبان زندگی (nvc)

مقدمه: هدف این مطالعه ساخت و اعتباریابی ابزارِ زبان زندگی و تعیین روایی و پایایی پرسشنامه تدوین شده برای سنجش میزان مهارت استفاده از زبان زندگی می باشد. مواد و روش ها: این تحقیق توصیفی- پیمایشی از نوع آزمون سازی می باشد که به منظور دستیابی به میزان استفاده افراد از مهارت زبان زندگی با استفاده از مؤلفه های این مهارت شامل مشاهده، احساس، نیاز، تقاضا و همدلی گویه‎های پرسشنامه ساخته و اعتباریابی شد. با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی گویه ها توسط مدرسین این روش مورد داوری تخصصی قرار گرفت و اصلاحات پیشنهادی اعمال گردید. برای به دست آمدن پایایی، پرسشنامه روی 80 نفر اجرا و نتایج اولیه تحلیل شد. سؤالات دارای بار عاملی کمتر از ۳۰ درصد حذف و پس از آن پرسشنامه بین 500 نفر از کارکنان یگان ویژه اجرا گردید برای دستیابی به روایی سازه از دو پرسشنامه 1. مهارت های ارتباطی 2. پرسشنامه افسردگی که در مبانی نظری به ترتیب مشابهت (همگرا) و تفاوت (واگرا) بیشتری به مبانی نظری زبان زندگی داشت، استفاده شد. یافته ها: پس از اجرای پرسشنامه روی 80 نفر و حذف گویه های دارای بار عاملی کمتر از ۳۰ درصد، آلفای کرونباخ 0/94 به دست آمد. پس از اجرا بین 500 نفر آلفای کرونباخ 0/95 به دست آمد. پرسشنامه محقق ساخته با پرسشنامه مهارت های ارتباطی، در سطح معناداری 0/01 رابطه مثبت و معناداری دارد که نشان دهنده روایی همگرا و با پرسشنامه افسردگی بک در سطح معناداری 0/01 رابطه منفی و معناداری دارد که نشانگر روایی واگرا در این پرسشنامه است. نتیجه گیری: سولات معتبری برای سنجش زبان زندگی وجود دارد و پرسشنامه ساخته شده زبان زندگی دارای روایی و پایایی مناسب برای سنجش میزان مهارت استفاده از زبان زندگی می باشد.